Anonimowy panegiryk hippiczny – próba wyłączenia ze Zbieranej drużyny Wirydarza poetyckiego

Autor

  • Paula Kosmala Uniwersytet Śląski

DOI:

https://doi.org/10.26485/me.2022.2-02

Słowa kluczowe:

Laudes konia, Andrzej Czaplic, Wirydarz poetycki, Andrzej Lubieniecki, poezja, barok

Abstrakt

The article presents the poem Laudes konia from Andrew Lubieniecki’s sylva in comparison with O tymże alio modo from Jakub Teodor Trembecki’s Wirydarz poetycki. An attempt is made to determine the authorship of the work, as well as a biographical search. The work is also shown against the background of other hippie works of the period.

Biogram autora

Paula Kosmala - Uniwersytet Śląski

Magistrantka filologii polskiej na Uniwersytecie Śląskim. Jej zainteresowania obejmują literaturę dawną, przede wszystkim barokową, oraz literaturę grozy. Wybrane zagadnienia poezji barokowej badała przygotowując pracę licencjacką, poszerza swoje zainterresowania w tej dziedzinie przygotowując pracę magisterską.

Bibliografia

Chmielowski, B. (1754). Nowe Ateny. Część 3 albo Supplement. Lwów: Drukarnia J.K.M. Coll. Soc. Jesu.

Chmielowski, B. (2022). Nowe Ateny. Nowy zwierzyniec. Oprac. J. Kroczak. Wrocław: Atut Oficyna Wydawnicza.

Dorohostajski, K. (1861). Hippika to jest księga o koniach, potrzebna i krotochwilna młodości zabawa, przez Krzysztofa Dorohostajskiego ku pożytkowi ludzi rycerskich na jasność wydana, Kraków:.

Dynarski, K., Jankowski, A. (red.) (2013). Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych. Poznań: Pallotinum.

Haur J. K. (1679). Ziemiańska generalna ekonomika. Kraków: typis Universitatis.

Karmanowski, O. (1890). Wiersze różne. Oprac. J. Plebański. Warszawa: druk Józefa Filipowicza.

Kochanowski, J. (1991). Fraszki. Oprac. J. Pelc. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Kochanowski, P. (1968). Gofred abo Jeruzalem wyzwolona. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Kochowski, W. (1859). Wespazyana z Kochowa Kochowskiego Epigramata polskie, po naszemu: Fraszki. Oprac. K. J. Turowski. Kraków: Biblioteka Polska.

Kochowski, W. (1991). Utwory poetyckie. Wybór. Oprac. M. Eustachiewicz. Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Morsztyn, Z. (1975). Wybór wierszy. Oprac. J. Pelc. Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Potocki, W. (2003). Wojna chocimska. Oprac. A. Brückner. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Rej, M. (1956). Żywot człowieka poczciwego. Oprac. J. Krzyżanowski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Stoiński, J. (2022). Pieśni mięsopustne. W: Barłowska, M. (red.), Okruchy. Studia o wierszach odnalezionych w rękopisach XVII wieku (s. 185–317). Katowice: Wydawnictwo UŚ.

Sylwa Andrzeja Lubienickiego. Rkps Centrale Bibliotheek Rotterdam 527.

Szymonowic, Sz. (1921). Szymona Szymonowicza Sielanki (1614) i inne wiersze polskie. Oprac. J. Łoś. Kraków: Polska Akademia Umiejętności.

Trembecki, J. T. (1910). Jakuba Teodora Trembeckiego Wirydarz poetycki. T.1. Oprac. A. Brückner. Lwów: Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej.

Barłowska, M. (2022). Okruchy. Studia o wierszach odnalezionych w rękopisach XVII wieku. Katowice: Wydawnictwo UŚ.

Buchwald-Pelcowa, P. (1972). Nieznane i zapomniane wiersze Hieronima Morsztyna. W: R. Pollak (red.), Miscellanea staropolskie, T. 4 (s. 263–279). Wrocław: Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.

Boniecki, A. (1900). Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 3. Warszawa: Gebethner i Wolff.

Czapski, M. (1985). Historya powszechna konia. T. 2. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.

Dziechcińska, H. (red.) (1980). Z dziejów życia literackiego w Polsce XVI i XVII wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Dziechcińska, H. (red.) (1990). Staropolska kultura rękopisu. Warszawa: IBL PAN.

Gajl, T. Herbarz polski. Pobrane z: http://gajl.wielcy.pl/ (15.06.2022).

Górecka-Bruzda, A., Lewczuk, D., Tischner, M. (2020). Dobre praktyki w hodowli i chowie koni z rekomendacjami Polskiego Związku Hodowców Koni. Warszawa: Polski Związek Hodowców Koni.

Grześkowiak, R. (2003). Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji „wieku rękopisów”. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

Grześkowiak, R. (2009). „Przestawać na male”. O kanon poezji Olbrychta Karmanowskiego. Barok, 16 (2), 131–141.

Grześkowiak, R. (2012). Trynki i czworaki. O zawrotnej karierze pewnego typu sentencji w dawnej literaturze. Pobrane z: https://www.wilanow-palac.pl/trynki_i_czworaki_o_zawrotnej_karierze_pewnego_typu_sentencji_w_dawnej_literaturze.html (15.06.2022).

Hanusiewicz, M. (2004). Pięć stopni miłości. O wyobraźni erotycznej w polskiej poezji barokowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper.

Janion, M. (2009). Bohater, spisek, śmierć. Wykłady żydowskie. Warszawa: W.A.B.

Karpiński, A. (2003). Tekst staropolski. Studia i szkice o literaturze dawnej w rękopisach. Warszawa: IBL PAN.

Kobielus, S. (2002). Bestiarium chrześcijańskie. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.

Kot, S. (1939). Dysputacyj braci polskich katalog z rękopisu Andrzeja Lubienieckiego młodszego. Reformacja w Polsce, 9–10, 456–458.

Kot, S. (1987). Polska złotego wieku a Europa. Studia i szkice. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Krauze-Karpińska, J. (2009). „Wirydarz poetycki” Jakuba Teodora Trembeckiego. Studium filologiczne. Łódź: IBL PAN.

Łoziński, W. (1937). Życie polskie w dawnych wiekach. Warszawa: Wydawnictwo J. Przeworskiego.

Michałowska, T. (red.) (1990). Słownik literatury staropolskiej (średniowiecze, renesans, barok). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Niesiecki, K. (1839). Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza. T. 3. Lipsk: Breitkopf i Haertel.

Partyka, J. (1990). Rękopiśmienne księgi szlacheckie – źródła i inspiracje. W: H. Dziechcińska (red.), Staropolska kultura rękopisu. Warszawa: IBL PAN.

Pelc, J. (1966). Zbigniew Morsztyn. Arianin i poeta. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Sawicka, A. (2002). Koń w życiu szlachty w XVI–XVIII w. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Słomak, I. (2013). Poetyckie i prozatorskie „sylwy” – wobec tradycji retorycznej. Śląskie Studia Polonistyczne, 3 (2), 271–297.

Starzyńska-Ruszkowska, Z. (1938). Koń w sztuce polskiej. Polska, 22 (4), 1–8.

Tazbir, J. (1956). Walka z Braćmi Polskimi w dobie kontrreformacji. Odrodzenie i Reformacja w Polsce, 1, 165–207.

Tazbir, J. (1961). Stanisław Lubieniecki, przywódca ariańskiej emigracji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Uruski, S. (1905). Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 2. Warszawa: Gebethner i Wolff.

Witek, A. (2020). Symbolika i znaczenie konia w kulturze i sztuce na przestrzeni wieków. Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, 6, 373–387.

Ziembiński, J. (2006). Trzy końskie wiersze z epoki baroku: od hipologicznej fraszki do lirycznej pamiątki. W: R. Ocieczek, M. Walińska (red.), Sarmackie theatrum III (s. 47–77). Katowice: Wydawnictwo UŚ.

Pobrania

Opublikowane

2024-10-16

Jak cytować

Kosmala, P. (2024). Anonimowy panegiryk hippiczny – próba wyłączenia ze Zbieranej drużyny Wirydarza poetyckiego. Meluzyna. Dawna Literatura I Kultura, 17(2), 21–33. https://doi.org/10.26485/me.2022.2-02

Numer

Dział

PRZEKROJE I ZBLIŻENIA