WSKAZÓWKI EDYTORSKIE

 

 1. W zgłoszonym do druku tekście (maksymalnie 15 stron), napisanym w programie Word, prosimy o stosowanie poniższych zasad:

– czcionka Times New Roman, 12 pkt,

– odstępy 1,5 wiersza.

2. W lewym górnym rogu, ponad tytułem artykułu, proszę podać imię i nazwisko wraz z afiliacją, według schematu: nazwa uczelni, nazwa wydziału, nazwa katedry (zakładu), adres jednostki naukowej (wraz z kodem pocztowym), e-mail Autora oraz nr ORCID. W przypadku prac wieloautorskich należy podać afiliacje wszystkich Autorów.

3. Zamiast przypisów bibliograficznych w tekście zamieszczamy odsyłacze bibliograficzne w nawiasach kwadratowych, zawierające nazwisko autora, rok wydania i stronę/y, np. [Klemensiewicz, Lehr-Spławiński, Urbańczyk, 1964; Dejna, 1989, s. 19–68].

4. Literaturę przedmiotu zamieszczoną na końcu tekstu prosimy opracować według następujących zasad:

– Nagłówek: Bibliografia.

– W Bibliografii załącznikowej zamieszczamy wyłącznie te pozycje bibliograficzne, do których znajdują się odwołania w tekście głównym.

– W wykazie pozycji bibliograficznych podajemy pełny zapis, tzn. nazwisko autora lub redaktora, pełne imię, rok wydania, tytuł, nazwę wydawnictwa (w przypadku każdej publikacji książkowej, także wówczas, gdy pozycję bibliograficzną stanowi artykuł w pracy zbiorowej), miejsce wydania, strony (w przypadku, gdy pozycja jest artykułem w czasopiśmie lub częścią pracy zbiorowej), np.:

Klemensiewicz Zenon, Lehr-Spławiński Tadeusz, Urbańczyk Stanisław, 1965, Gramatyka historyczna języka polskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.

              Dejna Karol, 1989, Słowotwórstwo sufiksalne gwary czeskiej Kucowa, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN”, t. 35, s. 19–68.

             Kowalska Anna, 2003, Formacje ekspresywne z sufiksem -arz w gwarach polskich, w: U. Sokólska, P. Wróblewski, red., Słowa jak mosty nad wiekami, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok, s. 227–241.

             Taszycki Witold, 1961, Powstanie i rozwój rzeczowników typu cielak, w: tegoż, Rozprawy i studia polonistyczne, t. 2, Dialektologia historyczna i problem pochodzenia języka literackiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Kraków – Warszawa, s. 236–248.

– W przypadku pozycji bibliograficznych zapisywanych cyrylicą, podajemy zapis oryginalny oraz transkrypcję.

– Przy opisie dokumentów elektronicznych obok znanych elementów, charakterystycznych dla tekstów dostępnych w wersji papierowej, podajemy adres witryny internetowej oraz datę dostępu zamieszczoną w nawiasach okrągłych, np.:

            Urbańczyk Stanisław, red., 1953–2002, Słownik staropolski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/publication/39990 (dostęp: 1.02.2016).

            Sawicka Magdalena, Cesarz-Kwietniak Natalia, Czym dla menadżera jest sukces?, „Harward Business Review”, http://www.hbrp.pl (dostęp: 2.03.2016).

            NKJP – Narodowy korpus języka polskiego, www.nkjp.uni.lodz.pl (dostęp: 6.11.2016).

            KSGP – kartoteka Słownika gwar polskich, http://rcin.org.pl/publication/37156 (dostęp: 21.10.2016).

– Jeżeli dokument posiada numer DOI, należy go podać zamiast adresu internetowego i daty dostępu, np.:

            Kurdyła Tomasz 2015, Pragmatyka w klasyfikacji słowotwórczej rzeczownika, „LingVaria”, t. 10, z. 1, s. 61–79, doi: 10.12797/LV.10.2015.19.04.

– Przy dokumentach zamieszczonych na nośnikach elektronicznych obok opisu bibliograficznego, jak dla dokumentów papierowych, zamieszczamy informację o typie nośnika, np.:

            USJP – Dubisz Stanisław, red., 2010, Uniwersalny słownik języka polskiego, Wersja 3.0, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa (pendrive).

5. Wykaz skrótów:

– Jeżeli w tekście głównym stosowane są skróty wymagające objaśnienia, zamieszczamy je przed bibliografią w części zatytułowanej Rozwiązania skrótów. W przypadku rozbudowanego wykazu skrótów wprowadzamy wewnętrzne podziały, np. Skróty konwencjonalne, Słowniki, Źródła itp.

– Skróty odnoszące się do pozycji bibliograficznych lub źródeł objaśniamy według wzoru:

             GWJP – Grzegorczykowa Renata, Laskowski Roman, Wróbel Henryk, 1998, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

              WSPP – Markowski Andrzej, red., 2010, Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

– Objaśnienia skrótów konwencjonalnych, np. bułg. – bułgarski, czes. – czeski, franc. – francuski, łac. – łaciński, strus. – staroruski itp.

6. Niezależnie od języka, w jakim tekst będzie przygotowany, prosimy o dołączenie:

– słów kluczowych (od 3 do 5) w języku polskim oraz ich tłumaczenia na język angielski;

– streszczenia artykułu w języku polskim i angielskim (o objętości do 0,5 strony każde); streszczenie w języku angielskim powinno być opatrzone imieniem i nazwiskiem Autora oraz przetłumaczonym tytułem, odpowiadającym tytułowi oryginału.

7. Mapy i rysunki powinny być w odcieniach szarości, wykonane w skali 1:1, techniką komputerową (rozdzielczość rysunku min. 300 dpi), zapisane w formacie pdf.

8. Do druku składa się tekst przesłany drogą elektroniczną na adres rozprawyltn@uni.lodz.pl.

9. W wypadku stosowania znaków specjalnych, nieznanych programowi Word prosimy o ich przesłanie na podany wyżej adres e-mail.

10. Zgodnie z zaleceniami MNiSzW, mającymi na celu uniknięcie zjawisk określanych jako ghostwriting i guest authorship, związanych z brakiem rzetelności i uczciwości naukowej, Autor zobowiązany jest podać informację o osobach, które przyczyniły się do powstania artykułu. Jeśli przy powstawaniu tekstu wystąpiła pomoc osób trzecich lub instytucji, należy informację o tym podać w przypisie.

11. W przypadku pracy wieloautorskiej w umowie wydawniczej przesłanej Autorom do podpisu należy wyraźnie określić wkład każdego ze współautorów, tzn. kto jest autorem koncepcji, założeń, metod itp.

12. W artykułach związanych z badaniami finansowanymi z grantu naukowego Autor zobowiązany jest do podania tej informacji w przypisie.